Sağlığımı kim bozdu diye saçma bir soru sormak istedim bugün.
Bazı minör alerjik veya psikolojik durumlarda insanın kendini düzeltebildiği doğrudur. Yani düşünce ve inancın gücü ile fiziksel sorunların üstesinden gelinebilir. Aynı şekilde stres oranı istem dışı yükseldiğinde ya da birşeye üzülüp kızıldığında fiziksel hastalıkların ortaya çıktığı da doğrudur.
Fakat uzun süredir hasta birinin kronik bir hastalığı veya bağışıklık sisteminde bozuklukları varsa bunları sırf kafasıyla çözmesi çok kolay değildir. Bu süreç düşünüldüğünden daha uzun soluklu olmakla beraber, çoğu zaman ilaç ve diğer tedavi desteğine muhtaçtır. Nedeni çok basit: ilacın koruduğu belli bir standarda rağmen kişi kendini hasta hissediyorsa ilacı bıraktığında o standardın da altında bir sağlık seviyesine düşecektir. Eğer moralden ve modunu olumlu tutmaktan gerekecekse üstüne bir de bu külfeti eklemenin bir alemi yok. İnsan ilacını kullanırken de meditasyon ve diğer yöntemlerle kendini iyileştirmeye devam edebilir.
Geçen bir arkadaşım şöyle bir yorum yaptı; “Çok fazla doktora gidiyor ve çok fazla ilaç kullanıyorsun. Ben de senin gibiydim, sonra doktora gitmeyi bıraktım ve artık hasta olmuyorum.”
Bu yorumun neredeyse her kelimesi yanlış diyebilirim! Birincisi çok fazla değil gerektiği kadar doktora gidiyorum. Gerekmese gidilmez. Aynı şey ilaçlar için geçerli olmayabilir, ama bunu da bilmek için doktor olmak gerekiyor. “Senin gibiydim” diye düşünen birisi olaya çok yüzeysel bakıyor olmalı. Çünkü kendi rahatsızlıklarımın detayını sadece doktorum ve ben biliyoruz ve kabasıyla bile hastalığımın ne olduğunu çoğu insana tam anlatmamayı tercih ediyorum. Dolayısıyla bilmesi ve benzetmesi mümkün değil. Doktora gitmeyi bırakması ve bu sayede düzelmesini de hiç inanılır bulmuyorum. Ya tedavisi tamamlanmaya yakın bırakmıştır, ya da yerine başka bir tedavi yöntemi bulmuştur.
O anda “Eminim haklısındır” deyip geçiştirdim ve o arkadaşımın iyi niyetiyle bunu söylediğine eminim. Fakat bu gibi yorumları yaparken biraz düşünceli davranıp zamanlama ve verilen önem açısından daha duyarlı olunması gerektiğini düşünüyorum. Yemek sırasında bunu söyleyip sonra da arkasını dönüp giden arkadaşım benim bunu kulağıma küpe yapacağımı zannetmiş olmalı. Bilmediğim birşey paylaştığını zannedip kendi ile mutlu olabilir, ya da bunu hatırlamıyor bile olabilir önemli değil. Sadece benim zaten hastayken bir de sinirimi bozduğunu farketmedi bile.
Belki önerdiği yöntem klasik tıbba iyi bir alternatiftir veya tamamen ruhani de olması mümkün. Buna diyeceğim yok. Sadece bu kadar şiddetle hasta birisine ızdırabının boyutunu ve doğasını bilmeden bu gibi içi boş öneriler verirseniz pek ciddiye alınmazsınız. Hatta bu kadar umursamaz ve duyarsız hareketleriniz birden fazla kere tekrar ediyorsa samimiyetinizden de şüphe duyulabilir.
O yüzden lütfen, diğer insanları o kadar da takmıyorken onlara bilgelik taslamayalım ve ukalalık yapmamaya çalışalım. Teşekkür ederim.
0 Comments